W sytuacji, gdy zwierzę zdrowe ulegnie wypadkowi możliwe jest przeprowadzenie uboju takiego zwierzęcia w gospodarstwie, w celu pozyskanias mięsa do spożycia przez ludzi, jednakże pod ściśle określonymi warunkami, 

 

 wskazanymi w rozdziale VI sekcji I załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r.ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str.55, z późn.zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.3, t.45, str.14) i ubój taki nazywany jest ubojem z konieczności.

Zgodnie z ww. przepisami przy przeprowadzaniu uboju z konieczności poza rzeźnią powinny być spełnione poniższe wymagania:

1. Ubój z konieczności przeprowadza się na zwierzęciu zdrowym, które miało wypadek uniemożliwiający jego transport do rzeźni z przyczyn podyktowanych jego dobrostanem.

2. Zwierzę musi zostać poddane badaniu przedubojowemu przez lekarza weterynarii.

3. Zwierzę poddane ubojowi i wykrwawieniu musi zostać przewiezione do rzeźni w higienicznych warunkach i bez zbędnej zwłoki. Usunięcia żołądka i jelit, bez dalszego oczyszczania, można dokonać na miejscu pod nadzorem lekarza weterynarii. Wszelkie usunięte wnętrzności muszą towarzyszyć zwierzęciu do rzeźni, oraz muszą być oznakowane jako przynależące do tego zwierzęcia.

4. Jeżeli od chwili dokonania uboju do przybycia do rzeźni upływa więcej niż dwie godziny, zwierzę musi zostać schłodzone. Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu.

5. Zwierzęciu do rzeźni musi towarzyszyć oświadczenie przedsiębiorcy sektora spożywczego, z którego hodowli dane zwierzę pochodzi, stwierdzające tożsamość zwierzęcia oraz zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innego leczenia, jakie podawano zwierzęciu lub wobec niego stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji.

6. Zwierzęciu do rzeźni musi towarzyszyć oświadczenie lekarza weterynarii, stwierdzające korzystny wynik badania przedubojowego, jego datę i czas oraz przyczynę uboju z konieczności , a także charakter leczenia jakie zastosował lekarz weterynarii wobec danego zwierzęcia.

Tusza takiego zwierzęcia zostaje w rzeźni poddana badaniu przedubojowemu przez urzędowego lekarza weterynarii, o ile zostanie uznana za zdatną do spożycia, może być wprowadzona na rynek krajowy po oznakowaniu specjalnym znakiem jakości zdrowotnej, którego wzór określono w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010r. w sprawie wymagań weterynaryjnych, jakie powinny być spełnione przy znakowaniu mięsa pozyskanego ze zwierząt poddanych ubojowi z konieczności (Dz.U.Nr 29, poz.150).

Urzędowy lekarz weterynarii, zgodnie z załącznikiem I sekcja II rozdział V ust.2 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 może narzucić wymagania dotyczące wykorzystania mięsa pochodzącego od zwierząt poddanych ubojowi z konieczności wykonanemu poza rzeźnią, w tym np. nakazać jego przeznaczenie do produkcji produktów mięsnych.

W załączniku : "Praktyczne wskazówki dla rolników  w przypadku konieczności uboju zwierząt gospodarskich kopytnych poza rzeźnią"